Rzeźba „Przejście” wpisuje się w ideę powstającego ośrodka terapeutycznego dla osób poszkodowanych w wypadkach, rodzin ofiar i być może tych, którzy wypadki spowodowali. Celem założenia jest powołanie nie tyle pojedynczego obiektu co przestrzeni kontemplacji, którą będzie można penetrować, stając się zarazem jej częścią. Zakładana forma stanowi rodzaj filtra, przez który będzie można przejść, łącząc się w bólu z innymi, lub samotnie przejściem nadać formę swojej pamięci i tęsknocie. Rzeźba jest symbolicznym zderzeniem 2 naprzeciwległych dróg. Każda z nich w pewnym momencie zmienia swe położenie z horyzontalnego na wertykalne, stając się pionowymi ścianami. Na ich styku sytuuje się miejsce owego przejścia. Zdeformowane drogi tworzą rodzaj korytarza czy tunelu, przez który przechodzimy i dalej poprzez bramy w kształcie zmultiplikowanych form krzyży, tworzących promieniste rytmy .W centralnym miejscu obiektu umieszczone jest jasne, silne światło, widoczne również w ażurowych odstępach pomiędzy krzyżami. Przejście przez strumień światła stanowi rodzaj symbolicznego oczyszczenia. Z centralnej części wyrastają ku niebu różnej wielkości krzyże , symbole ofiar idące do nieba. Forma rozrasta się również w plenerze by woda od wieków będąca symbolem oczyszczenia mogła znaleźć swoje miejsce w tym szczególnym kontekście. Z rzeźby rozchodzą się pomniejsze ścieżki, prowadzące do usytuowanych w plenerze miejsc do rozmyślań i odpoczynku tzw. enklaw z wodą i miejscami do siedzenia. Forma jest czysta i oszczędna, rzeźbiarskie napięcie tworzą elementy samych proporcji łukowatych ścian, które otaczają przechodzącego, światło i górne otwarcie na nieb
o. Napięcie tworzy również spotkanie tych dramatycznych uczuć, dla których uczczenia zostało to miejsce powołane. Uczuć, których nie można określić żadnymi proporcjami, zamknąć, ani okiełznać formą- dlatego ta pozostaje symbolicznie otwarta. Zamiarem rzeźby jest powołanie przestrzeni kontemplacji dostępnej dla oka oraz przestrzeni dostępnej dla ducha, myśli i uczuć tej szczególnej społeczności. To hołd dla świadomości zbuntowanej przeciw przemijaniu. To wspomnienie przejścia ku niebu tych, którzy odeszli. I przejście tych, którzy zostali, ku pamięci o tych, którzy odeszli.
Autorem projektu jest dr Jacek Kucaba.